Dertien jaar geleden begon Johan Manders als uitzendkracht bij Van Oorschot Aluminium. Dat beviel van beide kanten en hij besloot te blijven. Vorig jaar maakte hij de overstap van de fabriek naar de buitendienst en ook die stap pakt uitstekend uit. Als servicemonteur gaat hij mee naar de bouw, verhelpt problemen en ziet het eindproduct. Bij Van Oorschot zijn we dan ook dolblij met Johan als blijvertje!
‘School was niets voor mij’, steekt Johan van wal. ‘Dus ik was erg blij dat ik na mijn vakantiewerk mocht blijven bij Van Oorschot.’ Hij begon onderaan de ladder in de fabriek en klom op tot productieleider. Maar hij wilde eigenlijk liever buiten werken. Vorig jaar kreeg hij de kans om servicemonteur te worden. ‘Klanten zijn altijd blij als we langskomen om hun problemen op te lossen. Dat geeft mij veel voldoening in mijn werk.’
Efficiënt problemen oplossen
Vandaag is Johan aan het werk in Eindhoven bij het appartementencomplex De Gebroeders: Lodewijk en Willem, dat vorig jaar is opgeleverd. ‘Met huurappartementen zie je vaak dat nieuwe bewoners last hebben van kleine irritaties. Een meneer heeft last van tocht, bij een andere bewoner is de schuifpui niet soepel te bedienen en een mevrouw heeft een kapotte krukhendel. Maar op een complex van 139 woningen vallen drie kleine mankementen enorm mee. Mijn service-collega heeft al deze problemen verzameld en een planning gemaakt, zodat ik iedereen op één dag kan helpen. Dat is efficiënt werken!’
Gezien worden op de werkvloer
Johan was een van de eerste medewerkers bij Van Oorschot. ‘Toen ik begon waren we nog maar een klein clubje. Het voelde als een hechte familie. Bart en Mark waren toen ook nog wat losser. Ik kom ze nog regelmatig tegen in de stad, vooral tijdens carnaval.’ Ondanks de groei van het bedrijf, zelfs in crisistijden, zijn sommige dingen onveranderd gebleven. ‘Bart en Mark staan altijd voor je klaar, ook als het privé even niet lekker loopt. Bij ons eerste kindje moesten we vaker naar het ziekenhuis in Maastricht voor controles dan normaal. Door de operatie van haar die daar nog eens bovenop kwam waren mijn vrije dagen er al snel doorheen. De tweede was ondertussen ook op komst. Toen ik rond de bevalling twee weken vrij wilde, was dat voor Van Oorschot geen probleem. Daar hebben we een gulden middenweg in gevonden. Dat is wat ik zo mooi vind aan werken bij Van Oorschot. Je bent hier geen nummer. Ze denken altijd met je mee.’
Nog geen feestje gemist
Regelmatig worden er bij Van Oorschot personeelsfeestjes georganiseerd, en Johan is trots dat hij er nog geen één heeft gemist. “Toen we terugkwamen van onze huwelijksreis, stond er ‘s avonds een gezellige personeelsbarbecue op het programma. Die wilde ik absoluut niet missen. Mijn schoonmoeder haalde ons op van het vliegveld en na een korte tussenstop bij de McDonald’s was ik van de partij. Ook het jubileumfeest ter ere van het 60-jarig bestaan van het bedrijf was fantastisch. Hoewel we op tijd naar huis moesten om de oppas af te lossen, hebben we ontzettend genoten.”
Ook thuis aluminium kozijnen
Thuis is Johan regelmatig aan het klussen. Zijn huidige project is het vernieuwen van het toilet. ‘Het stuccen laat ik doen, dat kan ik niet zelf.’ Heeft hij zelf ook aluminium kozijnen? ‘Jazeker! Achter mijn huis heb ik een aanbouw met een dubbele deur van Van Oorschot. De stellingen waren net iets te klein voor een project van een klant, dus mocht ik ze overkopen. Dat is nog eens een extraatje van mijn werk. Ik zou ook nog graag een nieuwe voordeur willen, maar op dit moment zijn de prijzen behoorlijk hoog. Wie weet komt er op het werk nog een deur voorbij met een klein mankement die ik kan overnemen.’
Onderdeel van de familie
Na 13 jaar bij Van Oorschot is Johan nog steeds erg tevreden over zijn werkgever. ‘Vrienden of kennissen die op zoek zijn naar een baan, raad ik altijd aan om te solliciteren bij Van Oorschot. Als je technisch bent aangelegd en tekeningen kunt lezen, dan kun je hier zo aan de slag. In al die jaren dat hier werk, heb ik het bedrijf flink zien groeien. De opdrachten worden groter en de werkwijze is professioneler geworden. Maar het familiegevoel blijft onveranderd. En ik hoor daar ook gewoon bij!’